De

Janet Trip

Trilogie

 

Boek 1. De Ontdekking van de WEC

Boek 2. Verbazing, Verwondering, Verschrikking

Boek 3. De Kyiv Connectie

 

 

 

Boek 1 en 2 zijn eerder uitgegeven bij Uitgeverij Boekscout, Soest; resp. ISBN nrs. 978-94-643-1658-8 en 978-94-645-0375-3.

Boek 3 is niet eerder uitgegeven

©Rien Bruinzeel, Almere-Haven, 2020, 2021 en 2024.

Alle overeenkomsten tussen bestaande personen en personages in dit boek berusten op louter toeval.

 

Voorwoord

 

Beste jongens en meisjes,

Jullie hebben nu een serie verhalen in handen over leeftijdgenoten van jullie, Janet Trip en haar vriendinnen en vrienden.

Deze verhalen kwamen in mij op tijdens de grote pandemie. Ik had toen, net als vele anderen, genoeg tijd om ze op te schrijven. Normaal gesproken vertelde ik graag verhalen, met name over de geschiedenis, die van de luchtvaart in het bijzonder, maar het bleek veel leuker ze op te kunnen schrijven. Zo kunnen nog meer mensen er kennis van nemen, en er, hopelijk, ook van kunnen genieten.

In deze uitgave zijn boek 1 en 2 verbeterd, na ontvangen commentaren uit verscheidene hoeken. ik hoop dat die verbeteringen de leesbaarheid ten goede komen. Ook heb ik in voetnoten e.e.a. verduidelijk; met name als het gaat over gesprekken in een andere taal dan het Nederlands.

Ik heb het heel erg leuk en verrassend gevonden om fantasie op schrift te stellen en heb ervan genoten om in mijn eigen fantasie meegevoerd te kunnen worden met de bijzondere en soms bizarre avonturen van een groep tieners.

Ik hoop dat jullie bij het lezen van deze trilogie dezelfde ervaring zullen hebben.

Ik wens jullie van harte veel plezier!

 

Almere, juli 2024

Rien Bruinzeel

 

Janet Trip

Hoofdpersoon in dit boek. Een meid van 13, halflang donker haar met wat speelse slagen; bruine ogen. Heel nieuwsgierig  en onderzoekend. Woont met moeder Claire en vader John samen met broer Sjors.

Willemijn Koster

Vriendin van Janet, ook 13,. Kort donker haar en bruine ogen. Ook nieuwgiering, maar iets afwachtend. Een beetje verliefd op Timo

Lotte De Wit

Ook 13 en vriendin van Janet en Willemijn, lang blond krullend haar; net even groter dan Janet. Lachebek, ietsje brutaal met een neiging tot paniekerigheid

Timo De Graaf

Klas- en leeftijdgenoot van de vriendinnen. Vrolijke sproetensnoet; een kop vol roodkoperen krullen. Ad rem, humor met een zachte inborst.

Huib van Hoorn

Oudere iets gezette,  (inmiddels virtuele) man met een vrolijke uitstraling. Grijze krullen en dito baard. De man die je (bijna) alles kan laten (her-)beleven.

 

Boek 1

De ontdekking van de WEC

 

Hoofdstuk 1

De Bank

 

Langs de provinciale weg in het gebied “De Streek” ligt, verscholen tussen eeuwen oude kastanje- en beukenbomen, het niet al te grote dorp Middelkarspel. Eén wegwijzer langs de weg wijst de afslag naar dat dorp; als je die niet ziet dan mis je het zeker. Het dorp, ontstaan in de middeleeuwen, is gebouwd rond de oude kerk aan het Kerkplein, dat weer overgaat in De Markt. Aan De Markt staan wat oude huizen, waaronder een statige woning, waar net nieuwe bewoners ingetrokken zijn. Vader John Trip en zijn vrouw Claire met hun twee kinderen; Sjors van 15 en Janet van 13, afkomstig uit Wormerveer. John is piloot en Claire werkt als parttime copiloot bij een andere maatschappij dan die van John.

Volgens de verhalen is het huis in de zeventiende eeuw gebouwd door een koffie- en theehandelaar. Een formidabele gevel met een centrale voordeur; twee grote ramen aan weerzijde daarvan; daarboven twee verdiepingen met elk vijf vensters en dan ook nog een zolder onder het zadeldak. Op de eerste verdieping vier kamers en een badkamer. Twee van de kamers dienen als slaapkamer en de andere twee zijn studeerkamer respectievelijk kledingkamer. Op de tweede verdieping vier slaapkamers, waarvan één voor Sjors, aan de voorzijde van het huis en één voor Janet, aan de achterkant. Kortom een enorm huis.

Voordat ze er in konden trekken hebben ze het huis grondig aangepast aan de moderne tijd. Nieuwe keuken en badkamer; al het leidingwerk vernieuwd; zelfs de vloeren van nieuw hout voorzien en de plafonds opnieuw gestuct. Toch hebben ze moeite gedaan om wat oude elementen te behouden. De oude schouw in de woonkamer is weer een haard geworden en ook in de keuken is de schouw boven het fornuis in ere hersteld. Al die werkzaamheden voor de verbouwing hebben de nodig onrust in het dorp veroorzaakt. Aan- en afvoer van materialen en alle geluiden van de klussende werklui. Al met al heeft de verbouwing wel een maand of vier in beslaggenomen. Maar nu is het dan toch alweer een maandje geleden, dat het gezin er in is getrokken.

Het inrichten van het huis laat, na het plaatsten van de spullen uit het oude huis, heel wat lege plekken. Dat geldt voor de woonkamer, maar ook voor de eetkamer en de keuken. De slaapkamers kunnen ook wel wat extra’s gebruiken. Ook de kamers van Sjors en Janet. Zowel Sjors als Janet hebben een eigen budget gekregen om hun kamers te verfraaien. De wanden zijn al gedaan, maar het gaat dus om wat extra spullen om de kamers naar je eigen smaak in te richten. Sjors wil strak en clean, terwijl Janet  het ‘knus’ en ‘gezellig’ wil maken.

Sjors heeft een grote tafel met wit formica blad en een zeer comfortabele bureaustoel gekocht. Verder een gewone witte tweedeurs kledingkast en een ladekastje voor onder de tafel. Op zijn tafel staat de monitor van zijn desktopcomputer. Hij heeft een grote ronde klok aangeschaft die hij recht boven zijn tafel aan de muur heeft gehangen. Er tegenover, aan de wand van zijn bed, hangt een enorme poster van een vuurrode Ferrari. Strak en clean! Sjors is dus ook heel snel voorzien. Bij Janet duurt het allemaal wat langer. Ze is al verschillende keren met Claire de stad in geweest. Winkel in winkel uit; op een rieten schommelstoel na heeft ze niet echt iets leuks kunnen vinden.

Op een middag echter, komt ze enthousiast de keuken in rennen. “Mam, weet je dat ze hier een kringloopwinkel hebben!”

“Nee, hahaha.” lacht Claire. “Zo’n klein dorp en dan een kringloopwinkel? Laat me niet lachen, hahaha!”

“Nee, mam, echt waar! Aan de rand van het dorp, achter een boerderij, in een grote schuur. Ik heb hem net ontdekt! Zullen we er samen even heen gaan? Ach toe….?”

“Nou, vooruit, ga m’n fiets maar vast uit de schuur halen. We hebben nog wel een uurtje, voordat papa thuis komt.”

Samen rijden ze De Markt over, op het Kerkplein links om de kerk heen en dan rechtsaf, de Appelsteeg in. Dan recht door. De klinkerweg gaat na tijdje over in een karrespoor. Gelukkig is het gras in het midden en aan weerskanten net gemaaid, dus zonder noemenswaardige problemen komen ze bij de boerderij, die Janet had gevonden. Er staat een bord in de tuin: “Welkom in De Rommel Schuur” staat er op. Ze rijden het pad op en zetten hun fietsen tegen de schuurmuur. De deur staat open, dus ze lopen nieuwsgierig naar binnen. Even moeten hun ogen zich aanpassen aan het toch wat schaarsere licht, maar dan zien ze een verrassende schuurindeling. Allerlei rekken en stellingen gevuld met allerhande spullen. Potten en pannen, glazen en kop-en-schotels, keukengerei, elektrische apparaten, boeken, langspeelplaten en nog veel meer.

Er komt een oude, gebogen man aanlopen, geruite pet en met zijn handen op zijn rug.

“Goedemiddag samen!” zegt hij. “U bent nieuw hier, toch?”

“Jazeker, we wonen hier net een maand!” antwoordt Claire. “Wat een leuke ontdekking! We hadden dit in dit kleine dorp helemaal niet echt verwacht! Hoe komt U toch aan al die spullen?”

“Ja, dat is eigenlijk wel logisch hoor!” antwoordt de oude man. “Er zijn hier nog al wat huizen leeggekomen, de laatste tijd. Uw huis ook, toch? Er zijn wat alleenstaande ouderen overleden en anderen zijn gewoon vertrokken naar de grote stad. Niet alleen het dorp is oud, weet u? Maar laat ik mezelf eerst eens voorstellen, ik ben Arie, Arie van Breugel.”

“O, aangenaam, ik ben Claire Trip en dit is mijn dochter Janet; wij zijn aan De Markt komen wonen!”

“Aangenaam, maar dat wist ik al hoor! Hier blijft niets geheim, hahaha!” lacht Arie. “Was u naar iets speciaals op zoek? Of willen jullie alleen maar even rondneuzen?”

“We zoeken wat leuke spulletjes voor haar kamer”

“Ja!” zegt Janet. “Ik wil graag wat spullen om mijn kamer knus en gezellig te maken. Ik heb nu alleen  maar een bed, een bureau, een rieten schommelstoel en een kledingkast. Maar ik heb nog ruimte genoeg om bijvoorbeeld een klein bankje neer te zetten en zo’n leuke ouderwetse lamp, of zo!”

“Oké, kom maar mee!” zegt Arie, “Ik denk dat ik jou wel even kan helpen!”

Gedrieën lopen ze de schuur verder in. Er staat heel erg veel, ook meubels zoals kasten, tafels en stoelen. Ook een aquarium, zonder vis.

“Kijk!” zegt Arie, “Hier heb ik een heel mooi bankje, eigenlijk zo goed als nieuw! Er zit alleen een vlekkie op de zijkant, kijk!” Hij wijst op een kleine zwarte vlek op de zijkant van de armleuning van het blauwe ribcord bankje. Het bankje zelf ziet er heel comfortabel uit en Janet gaat er eens goed op zitten.

“Hij zit fantastisch, Mam. Kom er eens bij!” Claire gaat ook zitten; hij is niet te hard en niet te zacht.

“Wat vind je van blauw?” vraagt Claire.

“Eigenlijk wel leuk; dat combineert goed met de rieten stoel. Misschien een geel kleed erbij?”

“Heb ik!” roept Arie en komt na een seconde met een geel rond kleed op de proppen.

“Geweldig!” lacht Janet. “Dat zal mijn kamer helemaal opfleuren! Maar, nog even kijken naar dat vlekje!”

Ze onderzoekt het vlekje aan de zijkant van de armleuning.

“Het is wat vettig! Maar kijk, er zicht iets naast!” Ze gaat op haar hurken naast de bank zitten en  schuift het ribcord een stukje opzij.

“Hé, kijk een USB-aansluiting! Wat apart! Waar zou die voor dienen?”

“Misschien kun je die voor je oplader voor je mobiel gebruiken?” zegt Claire. “Dat heb ik wel eens eerder gezien!”

“Ja, maar dan moet er ook een stekker aan de bank zitten met een adapter! Die zie ik niet!”

“Nee hoor!” zegt Arie, “Er zit geen stekker aan!”

“Vreemd!” reageert Janet.

“Weet u van wie het bankje is geweest?” vraagt Claire.

“Jazeker!” antwoordt Arie. “Van Huib van Hoorn, een Marine man; helaas te jong overleden, net 98 geworden! Wel een heel bijzondere man, ik heb hem goed gekend. Hij kwam hier regelmatig. Altijd op zoek naar elektronische apparaten of onderdelen ervan. Hij is vlieger bij de marine geweest, maar zijn hobby was elektronica! Het was een markante man; niet zo groot, wat gezet. Helemaal grijs, ook zijn baard. Hij droeg altijd zo’n baseball pet met het logo van de Marine Luchtvaart Dienst. Na zijn overlijden hebben zijn kinderen zijn huis, langs deze weg een stukje terug, moeten opruimen, want zijn vrouw was al eerder overleden. Die kinderen hebben wat spullen hier gebracht. Die bank maar ook nog wat huishoudartikelen, en, o ja, ook deze doos!” Arie pakt een oude schoenendoos, doet hem open “Kijk, allemaal cd-tjes!”

Janet pakt de doos aan en gaat vluchtig door de schijfjes. Het blijken geen cd-tjes, maar allemaal dvd’s! Een paar originele films, maar ook een heel stel zelf gemaakte, in van die doosjes met zelfgeschreven titels.

“O, wat leuk!” zegt Janet, “Mag ik die ook hebben?” “Ach, ja hoor, geef maar vijf euro, voor de hele doos. O, en de bank kost vijfentwintig en het kleed ook vijf euro.” “Prima!“ zegt Janet, “Ik heb ook nog een lamp nodig, zo’n staande, met zo’n ouderwetse kap!” Die vindt ze, een gietijzeren staander met perkamenten kap, en ook nog een mooi, groot, ingelijst schilderij van een landschap met kar en paard. Rechtsonder gesigneerd “Mauve”. “Die kan mooi boven mijn bed!” zegt Janet.

Al met al is ze voor vijfenveertig euro helemaal klaar en Arie komt het ook nog brengen. Daar zijn ze heel blij mee en maken een afspraak voor de volgende dag, zaterdag!

Arie komt op de afgesproken tijd.  Hij rijdt voor met een klein driewielig tractortje met een aanhanger. John en Sjors brengen de spullen naar boven, twee trappen op, en zetten alles op de kamer van Janet.

“Jeetje, wat een ontzettend zwaar ding, die bank; hij lijkt wel van beton!” zegt Sjors, als hij hijgend en puffend naar beneden komt. De bank is haaks aan het voeteneind van haar bed gezet, onder het raam. De lamp er naast en het schilderij hangt netjes boven haar bed. De doos met dvd’s staat op haar bureautje,  tegenover haar bed. Daarop staat ook haar laptop en de bureaulamp. De rieten schommelstoel staat tussen haar bureau en de tweedeurs kledingkast.

“Kijk, zo is mijn kamer lekker opgevuld!” en Janet neemt plaats op haar ‘nieuwe’ bank tevreden rondkijkend.

“Kijk mam, het kleed pas precies bij de gordijnen. Mooi, zo met het blauw van de bank!”

“Als jij het maar mooi vind, lieverd” zegt Claire. ”Ik heb beneden nog wel wat plantjes in leuke potjes voor je; dat maakt het misschien net helemaal af!”

Die worden naar boven gehaald en in de vensterbank gezet. John komt aanzetten wet een klein eikenhouten tafeltje.

“Kijk, vond ik in de schuur; kan goed op je kleed toch?”

“Helemaal prima, dankjewel pap; daar kan ook een plantje op!” antwoordt Janet en kijkt blij en tevreden rond; het is perfect zo. Knus en gezellig, precies de bedoeling!